In deze dagen zien we dat binnen ons koor velen te maken krijgen met verdriet heel dichtbij.
Voor zover woorden ertoe kunnen doen, hierbij een gedicht dat ik vanavond heb geschreven.
Woorden van troost
Woorden van troost,
kennen zelden een geluid
Ze worden uitgesproken,
door te luisteren naar de stilte
en de wanhoop in de kilte,
van het hart, dat schreeuwt het uit.
Als je liefste lief moet sterven
en de afstand is te groot
om een eindje mee te lopen
naar een onvermijdelijk heengaan
als de tijd niet meer wil stilstaan
en alle wegen lopen dood.
Komt het dan pas bij je binnen
lege stoel, geen tegenspraak
Gaat het leven door met leven,
is het haast niet bij te benen,
waaraan kun je zin ontlenen?
Heel je toekomst die ligt braak.
Versta de warmte van de ander
van een luisterend hart en oor
en vertel hen de verhalen
alles wat je hebt beleefd
je lief heeft niet voor niets geleefd
en zegt je; ‘liefste lief, leef door’.
Niels