Voor velen is dit jaar verloren


Een puinhoop, zonder sprankje licht
Een jaar van tranen, diepe sporen
Lege stoel, gemist gezicht

Liefde laat zich niet vervangen
In elk moment wordt pijn gevoeld
Een hartelijk woord kan soms verzachten
Fluisterend, zacht en goed bedoeld

De echte strijd, die voer je zelf
Eenmaal je lief nog hier zien staan
Veel zou je doen, in al je zoeken
Om zeven maal om de aarde te gaan

Oudejaarsavond wordt ronduit bijzonder
Rust in de nacht, zonder vuurwerkgeweld
Je gasten beperkt tot een maximum aantal
Om Corona te weren, daar wordt op geteld

Uren, dagen, maanden, jaren
In de beleving, was dit jaar een zucht
Niets was meer zeker, de strijd om gezondheid
Het grootste gevecht, om wat zuivere lucht

En nu staan we hier, aan de voet van een nieuwjaar
Trappelend, stuiterend, verlangend naar meer
Naar armen om schouders, naar een knuffel een kusje
In de hoop dat het mag, maar zeg me: wanneer?

Een nieuw jaar te gaan, met dezelfde beperking
Uit de ban van het virus is helaas nog te vroeg
Waar zou jij volgend jaar, nog iets bij kunnen dragen?
Eén lichtpuntje is vaak al meer dan genoeg.

Jouw liefde, jouw warmte, gedeeld voor de ander
Als je kunt, laat het zien, strooi het uit naar elkaar
Aan onzekerheid maken wij zo straks een einde, met
Ruimte voor samen, in een liefdevol jaar.

Niels van Dalsum